สมัยเริ่มแรกที่หมอบรัดเลย์นำการพิมพ์เข้ามาในเมืองไทยต้องจ้างช่างเรียงและช่างพิมพ์เข้ามาจากอเมริกา ช่างพิมพ์คนแรกที่จ้างเข้ามาในเมืองไทยคือ นายโรเบิร์ต ดี ดาเวนพอร์ต เข้ามาถึงเมืองไทยในปี พ.ศ. ๒๓๗๙ ช่างเหล่านี้นอกจากทำงานแล้วยังได้ฝึกสอนคนไทยให้เข้าใจในงานจึงจะให้ทำงานในโรงพิมพ์ สมัยรัชกาลที่ ๔  ขณะดำรงพระยศเป็น สมเด็จฯ เจ้าฟ้ามงกุฎ และทรงผนวชอยู่ที่วัดบวรนิเวศวิหารนั้น ก็ได้โปรดฯให้พระ เณร และศิษย์วัดได้ฝึกหัดวิชาการพิมพ์จากโรงพิมพ์นั้นเอง การศึกษาวิชาการพิมพ์ในยุคแรกๆ นี้ จึงอาศัยฝึกหัดกันเองในโรงพิมพ์ แต่เมื่อกิจการพิมพ์ได้ขยายตัวกว้างขวางออกไป ก็ได้มีการจัดตั้งโรงเรียนให้บุคคลที่สนใจเข้าทำงานในหน้าที่ต่างๆ ด้านการพิมพ์เข้าศึกษาเล่าเรียน โรงเรียนของราชการโรงเรียนแรกที่เปิดสอนวิชาการพิมพ์คือโรงเรียนช่างพิมพ์วัดสังเวช สังกัดกระทรวงศึกษาธิการ ที่ได้เปิดสอนวิชาการทางช่างพิมพ์ ต่อมาประมาณปี พ.ศ. ๒๔๗๖ ได้เปิดสอนวิชาชีพแขนงต่างๆ ในวิชาช่างพิมพ์ โดยตอนแรกรับนักเรียนที่จบชั้นมัธยมปีที่ ๓ ให้เรียนต่อตามหลักสูตรอีก ๔ ปี ต่อมาได้ลดระดับความรู้ลงโดยรับนักเรียนที่จบการศึกษาชั้นประถมปีที่ ๔  มาเรียนต่ออีก ๓ ปี ได้ผลิตนักเรียนออกมาหลายรุ่น และได้ยกเลิกการสอนในประมาณปี พ.ศ. ๒๔๘๗ อันเป็นเวลาอยู่ในระหว่างสงครามโลก  ครั้งที่ ๒ อุปกรณ์ต่างๆ ทางการพิมพ์ขาดแคลนทางกระทรวงศึกษาธิการได้เปิดการสอนวิชาทางการพิมพ์ขึ้นมาอีกครั้ง ในปี พ.ศ. ๒๔๙๖ ที่วิทยาลัยเทคนิคกรุงเทพ สังกัดกรมอาชีวศึกษารับนักเรียนที่จบชั้นมัธยมปีที่ ๖ ในขณะนั้น เรียนต่อตามหลักสูตรขั้นต้น ๓ ปี และขั้นสูงอีก ๒ ปีได้วุฒิประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงเทียบกับวุฒิอนุปริญญา นับว่าเป็นการศึกษาในระดับที่เป็นอุดมศึกษา โรงเรียนสารพัดช่างสังกัดกรมอาชีวศึกษา ก็ได้เปิดสอนวิชาช่างพิมพ์เป็นวิชาชีพสำหรับผู้สนใจทั่วไปด้วย ในขณะเดียวกันก็ได้มีโรงเรียนของเอกชนหลายแห่งได้เปิดสอนวิชาการพิมพ์เป็นวิชาชีพทั่วไป ในปี พ.ศ. ๒๕๑๔ ทางจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยได้เปิดสอนวิชาการพิมพ์ระดับปริญญาตรีขึ้นในคณะวิทยาศาสตร์ ตอนแรกสังกัดอยู่ในภาควิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป และ ได้ยกระดับขึ้นเป็นภาควิชาภาพถ่ายและเทคโนโลยีทางการพิมพ์ในปี พ.ศ. ๒๕๒๗ การศึกษาวิชาการพิมพ์จึงเป็นการศึกษาระดับอุดมศึกษา

ขอบคุณบทความจาก : http://guru.sanook.com